پس از چند سال، دوباره برگشتم تا از چیزی بنویسم که هنوز در دل و ذهنم زنده است: دیوار مهربانی، نه فقط به عنوان یک اقدام اجتماعی، بلکه به‌عنوان یک «فلسفه زیستن».

«دیوار مهربانی» نخستین بار در سال ۱۳۹۰ توسط فیلسوف نام‌آشنای ایرانی، اُرُد بزرگ، مطرح شد. ایده‌ای ساده و در عین حال ژرف:
اگر چیزی نداری، بردار.
اگر چیزی زیادی داری، بگذار.

این چند کلمه کوتاه، امروز الهام‌بخش هزاران نفر در شهرها و کشورهاست. اما در اصل، «دیوار مهربانی» فقط یک دیوار نیست؛ نماد یک نگرش انسانی و آزادمنشانه است که در دل فلسفه اُرُدیسم ریشه دارد.

🌿 اُرُدیسم به ما می‌آموزد که مهربانی، باید بدون منت، آزادانه و از سر خرد باشد؛ نه از روی ترحم، نه برای دیده شدن. کمک به یک انسان نیازمند، یعنی حفظ کرامت او، نه تحقیرش. دیوار مهربانی، دیوار «اعتماد» است، دیوار «امید»، دیوار «انسانیت».

دیوار مهربانی از دل کوچه‌ها آمد، اما به دل‌ها راه یافت. وقتی یک نفر با غرور و احترام لباسی تمیز برمی‌دارد، یا یک مادر با شادی کفش کودکانه‌ای پیدا می‌کند، آن‌جا می‌فهمی که فلسفه اُرُدیسم، از کتاب‌ها بیرون آمده و به واقعیت بدل شده است.

امروز، پس از سال‌ها، بار دیگر می‌نویسم تا بگویم:
این دیوار هنوز هست،
در دل من، در دل تو،
در هر جایی که انسانی بخواهد مهربان باشد.

از این پس، این وبلاگ دوباره فعال خواهد بود تا صدا و تصویر این حرکت انسانی را به گوش و چشم همگان برساند. اگر تجربه‌ای، تصویری، یا دل‌نوشته‌ای درباره دیوار مهربانی دارید، با من در میان بگذارید تا با هم، این چراغ روشن را فروزان‌تر کنیم 💖